Αρχαιοελληνική αγγειογραφία
Γαμικός λέβης | Λουτροφόρος | Επίνητρον | Αλάβαστρο | Αρύβαλλος | Λήκυθος | Πυξίδα
Το επίνητρο (αλλιώς όνος) ήταν στην αρχαιότητα ένα ημικυλινδρικό ένα σκεύος ξύλινο ή πήλινο που το τοποθετούσαν οι γυναίκες στο γόνατο (μηρό) και χρησίμευε για το γνέσιμο του μαλλιού. Βοηθούσε σ' αυτό η λεπιδωτή του επιφάνεια.
Τα επίνητρα που έχουν βρεθεί πρόερχονται από τάφους και ιερά της Αττικής, της Βοιωτίας, της Ερέτριας και της Ρόδου και χρονολογούνται από τα μέσα του 6ου μέχρι το τέλος του 5ου π.Χ. αιώνα. Είναι πήλινα, πιθανολογείται όμως ότι αυτά δεν είχαν πρακτική χρήση αλλά τα πρόσφεραν ως γαμήλια δώρα στη νύφη ή αποτελούσαν κτερίσματα σε νεκρές γυναίκες ενώ αυτά που χρησμοποιούνταν κατασκευαζόταν κυρίως από ξύλο, μέταλλο ή κάποια άλλη σκληρότερη ύλη.
Στις πλευρές, σε μικρές ζωφόρους, άλλα είχαν μελανόμορφες σκηνές από την μυθολογία και άλλα ερυθρόμορφες παραστάσεις από την καθημερινή οικιακή ζωή των γυναικών. Ορισμένα στο σημείο που καλύπτουν το γόνατο είχαν μια ανάγλυφη γυναικεία κεφαλή, πιθανόν της Αφροδίτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου