Τον 19ο αι. π.Χ η νέα χρονολόγηση του Μινωϊκού Υπολογιστή Εκλείψεων του Παλαικάστρου Σητείας

Σε πρώϊμη Μινωική περίοδο, και συγκεκριμένα τον 19ο αιώνα πΧ, μπορούσαν να δημιουργηθούν αντίγραφα του Μινωϊκού Υπολογιστή Εκλείψεων του Παλαικάστρου, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Η έρευνα και η ανακοίνωση έγινε από τον Jan Velsink και δημοσιεύθηκε στο ολλανδικό επιστημονικό περιοδικό BABESCH που ασχολείται με τη μεσογειακή αρχαιολογία και στην οποία υποστηρίζεται ότι η μήτρα του Παλαικάστρου χρονολογείται στην ΜΜΙΙ (1875/50 πΧ) περίοδο.

Υπεύθυνος της ανακάλυψης είναι ο δρ. Μηνάς Τσικριτσής, Ερευνητής Αγαιακών Γραφών, ο οποίος ήταν ο πρώτος που μελέτησε τη λειτουργία του Μινωϊκού Υπολογιστή πριν από έξι χρόνια και την οποία είχε χρονολογήσει στο 1400-1300 πΧ.

«Στα συμπεράσματα του άρθρου γίνεται αναφορά και στη δικιά μου έρευνα λέγοντας ότι: «οι δύο Μήτρες του Παλαικάστρου προορίζονταν κυρίως για την κατασκευή μικρών λατρευτικών αντικειμένων. ‘Επρεπε να χρονολογούνται στη Μέση Εποχή του Χαλκού, ΜΜΙΙ (περίπου 1875 / 50 πΧ)… Επιπλέον, στην έρευνα μου ήλθε ένα απροσδόκητο συμπλήρωμα από μια ανεξάρτητη έρευνα …Ο Μηνάς Τσικρίτσης του Τμήματος Πληροφορικής και Νέων Τεχνολογιών στο Ηράκλειο είχε εξετάσει λεπτομερώς τα μοτίβα (ορατά σε φωτογραφίες υψηλής ευκρίνειας: βλ. Tsikritsis et al., 2013) και κατέληξε ότι τα καλούπια ήταν για τη δημιουργία φορητών αστρονομικών υπολογιστών…». Έτσι για μένα είναι σημαντικό να διαδοθεί, ότι η χρήση του Μινωϊκού Υπολογιστή Εκλείψεων δεν είναι σε Μυκηναϊκή περίοδο(1400-1300 πΧ), όπως είχα αναφέρει στην δημοσίευση μου, αλλά πηγαίνει πίσω στον 19ο αι. πΧ με βάση τη νέα έρευνα», επισημαίνει ο κ. Τσικριτσής.

Μάλιστα όπως λέει: «Ο Υπολογιστής Εκλείψεων του Παλαικάστρου κατασκευάστηκε σε καθαρά πρώϊμη Μινωϊκή περίοδο. Είναι ο πρώτος Υπολογιστής που έχει βρεθεί μέχρι σήμερα στον κόσμο και ακολουθεί ο μηχανισμός των Αντικυθήρων που κατασκευάστηκε μετά από 17 αιώνες».

Από την ημέρα δημοσίευσης του άρθρου του κ. Τσικριτσή (στο ΜΜΑ «A Minoan Eclipse Calculator» το 2013) πολλοί είναι οι ερευνητές από όλον τον κόσμο που ενημερώνονται για τον Μινωϊκό Υπολογιστή. Μάλιστα στα μέσα Μαΐου έγινε στον Άγιο Νικόλαο Κρήτης μία συνάντηση 30 αρχαιολόγων που ασχολούνται με τη μελέτη της εποχής του Χαλκού από την Ευρώπη και την Αμερική, στους οποίους και ο κ. Τσικριτσής ανέλυσε τη λειτουργία του Υπολογιστή, καθώς και την πρώϊμη Αρχαιοαστρονομική γνώση του Κυκλαδικού Πολιτισμού που εμφανίζεται στα Κυκλαδικά Τηγανόσχημα, γνώση η οποία μέσα από τα ταξίδια μεταφέρεται στην Ευρώπη και εμφανίζεται σε χρυσούς δίσκους, όπως έχει παρατηρήσει στις μελέτες που έχει κάνει μαζί με τον Αστροφυσικό καθηγητή Ξ. Μουσά.

Όπως είπε ο κ. Τσικριτσής «σε λίγες εβδομάδες πρόκειται να δημοσιευθεί η έρευνα που έκανα στον χρυσό δίσκο του Moordord, ο οποίος βρίσκεται στο Μουσείο της Κολωνίας στη Γερμανία. Ο διευθυντής του Μουσείου μού έστειλε τον αριθμό των χαράξεων που φέρει ο χρυσός δίσκος. Το αποτέλεσμα είναι ότι υπέδειξα την αστρονομική πληροφορία που φέρει και σχετίζεται με συνοδικές κινήσεις πλανητών. Αλλά μην επεκταθούμε άλλο και ας περιμένουμε την δημοσίευση πρώτα και μετά θα σας δώσω πλήρη στοιχεία για την έρευνα αυτή».

Σύμφωνα με τον κ. Τσικριτσή η μελέτη των αρχαιολογικών ευρημάτων είναι ένα σύνθετο θέμα, διότι κάποια ευρήματα έχουν τελετουργική αστρονομική πληροφορία και χωρίς τη γνώση της Αρχαιοαστρονομίας δεν μπορούν να ερμηνευθούν. «Το κάθε εύρημα για να ερμηνευτεί, θεωρώ ότι θέλει μια διαθεματική προσέγγιση και από άλλες επιστήμες για να κατανοήσουμε την πιθανή πληροφορία που φέρει».

«Χαρακτηριστικά στις πέτρες που βρέθηκαν στο Παλαίκαστρο Σητείας και χρονολόγησε ο Jan Velsink τον 19ο αι. πΧ, παρατηρούμαι κάποιες συμπτώσεις, όπου σε δύο πέτρινες μήτρες αναπαραγωγής πολλών αντιγράφων: πελέκεων, του Μινωϊκού Υπολογιστή εκλείψεων, του κοσμολογικού μοντέλου των Μινωϊτών και της τιτανίδας θεάς Ρέας, υπάρχουν πολλές αστρονομικές απεικονίσεις. Τελικά, δύο ασήμαντες για πολλούς πλάκες αν μελετηθούν και αρχαιοαστρονομικά μπορούν να δώσουν πολλές πληροφορίες ενός μυστηριακού πολιτισμού που είναι ο Μινωϊκός και μας πηγαίνουν 39 αιώνες πίσω», τονίζει ο δρ. Τσικριτσής.

Πηγή

http://radiolasithi.gr

ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης: συνεχίζονται οι εργασίες και συγκροτήθηκε Ομάδα Εργασίας για την ανάδειξη των αρχαιοτήτων του.

Οι ανασκαφικές εργασίες στα ανοιχτά σκάμματα του ΜΕΤΡΟ συνεχίζονται, μετά από τις πρόσφατες συνεννοήσεις μεταξύ των συναρμόδιων Υπουργείων Πολιτισμού-Αθλητισμού (ΥΠΠΟΑ) και Υποδομών-Μεταφορών-Δικτύων (ΥΠΟΜΕΔΙ), και την απόφαση για στενότερη παρακολούθηση της υλοποίησης του συνόλου των εργασιών. 

Ειδικά για την ανάδειξη των αρχαιοτήτων από τις ανασκαφές του Μητροπολιτικού Σιδηροδρόμου Θεσσαλονίκης, το ΥΠΠΟΑ συγκρότησε Ομάδα Εργασίας ενώ η Γενική Γραμματέας του ΥΠΠΟΑ Μαρία Ανδρεαδάκη Βλαζάκη θα εποπτεύει τις εργασίες σε εβδομαδιαία βάση. 

Οι σωστικές ανασκαφές του ΜΕΤΡΟ στη Θεσσαλονίκη συγκαταλέγονται στις σπουδαιότερες ανασκαφές της χώρας και φέρνουν στο φως πλούσια και σημαντικά στοιχεία της διαχρονικότητας της βυζαντινής συμβασιλεύουσας. 

Η διεπιστημονική ομάδα θα σχεδιάσει την έκθεση και ανάδειξη των κινητών ευρημάτων των ανασκαφών, αλλά και των πολλών αποσπασμένων μνημείων. Στόχος είναι η οργανική ένταξη των αρχαιοτήτων που συμπληρώνουν την ιστορική φυσιογνωμία του κέντρου της πόλης στην καθημερινότητα των πολιτών και των επισκεπτών. Οι σταθμοί του ΜΕΤΡΟ θα αποτελέσουν υπόγεια κελύφη έκθεσης των ιστορικών τεκμηρίων του τόπου, τα οποία θα έρχονται σε άμεσο διάλογο με τις αρχαιότητες που θα αναδειχθούν στη θέση τους - όπως είναι η αρχαία πολεοδομική ενότητα στο σταθμό Βενιζέλου και οι αρχαιότητες στο σταθμό Αγ. Σοφίας- ροσθέτοντας ιστορικό-πολιτιστικό περιεχόμενο στο σύγχρονο τεχνικό έργο. Ένα έργο που ήδη έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον των ειδικών, λόγω των ιδιαίτερων τεχνικών λύσεων που επιλέχθηκαν για την προστασία και ανάδειξη των αρχαιοτήτων. 

Παράλληλα, σε ελεύθερους δημόσιους χώρους της πόλης θα αναπτυχθούν αρχαία μνημεία κοντά στο σημείο όπου αποκαλύφθηκαν, τα οποία μαζί με τα υπόλοιπα ιστάμενα μνημεία της περιοχής θα διαμορφώσουν μια μοναδική σε παγκόσμιο επίπεδο αισθητική και λειτουργική ενότητα, η οποία θα αποδώσει μια νέα ταυτότητα στον δημόσιο αστικό χώρο της σύγχρονης πόλης και θα μετατρέψει τη Θεσσαλονίκη σε ένα ανοικτό μουσείο. 

Την Ομάδα Εργασίας που απαρτίζεται από στελέχη της Κεντρικής Υπηρεσίας του ΥΠΠΟΑ και τους υπεύθυνους αρχαιολόγους της Εφορείας Πόλης Θεσσαλονίκης, πλαισιώνουν στελέχη του Δήμου Θεσσαλονίκης και της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, ώστε να εξευρεθούν οι κατάλληλες λύσεις που θα υπηρετήσουν το κοινό όραμα μέσα από τον απαραίτητο γόνιμο διάλογο. 

Η ομάδα εργασίας θα συνεχίσει να εργάζεται στο άριστο κλίμα συνεργασίας μεταξύ των τριών εμπλεκομένων (ΥΠΠΟΑ, ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ-ΥΠΟΜΕΔΙ , ΔΗΜΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ), κλίμα που προσφέρει προοπτική για μια συνολική ανάπλαση σημαντικών περιοχών της Θεσσαλονίκης με ιστορικές αναφορές. 

Συγκεκριμένα την Ομάδα Εργασίας απαρτίζουν οι: 

- Έλενα Κουντούρη, Προϊσταμένη της Διεύθυνσης Προϊστορικών & Κλασικών Αρχαιοτήτων, αναπληρούμενη από την Ευανθία Γιατρουδάκη, αρχαιολόγο της Διεύθυνσης 

- Ιωάννης Κανονίδης, Αν Προϊστάμενος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης 

- Σουζάνα Χούλια – Καπελώνη, Προϊσταμένη της Διεύθυνσης Μουσείων και Αν. Προϊσταμένη της Διεύθυνσης Βυζαντινών & Μεταβυζαντινών Αρχαιοτήτων, αναπληρούμενη από την Νικολέτα Σαραγά, Προϊσταμένη του Τμήματος Εκθέσεων & Μουσειολογικής Έρευνας της Διεύθυνσης Μουσείων 

- Δημοσθένης Σβολόπουλος, Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων, αναπληρούμενος από την Ελένη Τουμπακάρη, Προϊσταμένη του Τμήματος Μελετών Αρχαίων Μνημείων της ίδιας Διεύθυνσης 

- Θεμιστοκλής Βλαχούλης, Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Αναστήλωσης Βυζαντινών & Μεταβυζαντινών Μνημείων, αναπληρούμενος από τον Νικόλαο Βρανίκα, αρχιτέκτονα μηχανικό της Διεύθυνσης Μελετών & Εκτέλεσης Έργων Μουσείων & Πολιτιστικών Κτηρίων 

- Μαρία Μερτζάνη, Προϊσταμένη της Διεύθυνσης Συντήρησης Αρχαίων & Νεώτερων Μνημείων, αναπληρούμενη από την Μαρία Κυρανούδη, Προϊσταμένη του Τμήματος Συντήρησης της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης 

- Στυλιανή Βασιλειάδου, αρχαιολόγος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης 

- Ελένη Λαμπροθανάση, αρχαιολόγος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης 

- Σουλτάνα Πρωτοψάλτη, αρχαιολόγος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης 

- Σταυρούλα Τζεβρένη, αρχαιολόγος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης 

- Κρινώ Κωνσταντινίδου, αρχαιολόγος της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης 

- Βασίλης Κονιόρδος, Αρχιτέκτονας Μηχανικός, κοινοτικός Σύμβουλος, ως εκπρόσωπος του Δήμου Θεσσαλονίκης, αναπληρούμενος από τον Ανδρέα Σπηλιόπουλο, Προϊστάμενο του Τμήματος Συντήρησης Δημοτικών Κτηρίων & Κοινόχρηστων Χώρων του Δήμου Θεσσαλονίκης. 

- Γεώργιος Κωνσταντινίδης, Διευθυντής Μετρό Θεσσαλονίκης ως εκπρόσωπος της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ, αναπληρούμενος από τον Γεράσιμο Δώσσα, Υποδιευθυντή Υποστήριξης Μετρό Θεσσαλονίκης

Underwater archaeological research in Delos

The remains of ancient coastal structures and a port, a large number of shipwrecks dating back to various eras and significant smaller finds were found in underwater archaeological excavations conducted by the Ephorate of Underwater Antiquities at the island of Delos from May 2 until May 20, the culture and sports ministry announced on Monday.
"The finds confirm that Delos was an important trading base and an important maritime trade route through the ages, linking the east and west Mediterranean," a ministry announcement said.
Archaeologists carried out an in-depth investigation of the ancient breakwater that protected the island's central port in antiquity from the strong northwestern winds, which is now underwater because the sea level has risen by two metres since that time.

According to the ministry, the breakwater was an "impressively strong structure, roughly 160 metres long and at least 40 metres wide, built on a pile of unshaped rocks, while its upper structure was for the great part constructed of granite blocks of impressive size." The date of its construction remains unknown and further archaeological and geological research will be needed to discover this, it added.
Other finds included the remains of walls and a fallen colonnade, the remains of a later Hellenistic era shipwreck carrying amphorae of oil and wine from Italy and the western Mediterranean, as well as another two shipwrecks from the same era off the southern tip of Delos and at Rineia, in Fylladi Bay.

The mission also had the opportunity to photograph and map two more shipwrecks found in previous underwater explorations, at Kato Kerenale and near Fournoi.

All the shipwrecks found date to the period between the end of the 2nd century and the 1st century B.E.C. when the island was at the height of its prosperity, before it was sacked by Mithridates and the pirates of Cilicia.

Archaeologists also stressed the discovery of amphorae dating to various periods and geographical regions, noting that these helped in the reconstruction of Delos' history through the ages.

Finds from regions outside the Aegean - such as Italy, Spain and North Africa - demonstrated that the island had trade transactions throughout the Mediterranean during the Hellenistic period, while there were also earlier finds dating to the 5th century B.C. when little is known about the island's trade and transactions. Finds that antedate the sacking of the island, meanwhile, show that it continued to be inhabited and still played an important role in trade and navigation.

The exploration was carried out in collaboration with the French Archaeological School and the head of the Delos excavations Dr. Jean Charles Moretti, as well as Dr. Mantha Zarmakoupi of the National Hellenic Research Foundation, with assistance from underwater topographer Lionel Fantin of the French School and Spyridon Moureas providing technical support. 

The cost of the excavation was covered by the Ephorate of Underwater Antiquities, the French Archaeological School and the Society for the Promotion of Roman Studies

Υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα στη Δήλο

Στις 2 έως 20 Μαΐου του τρέχοντος έτους στη νήσο Δήλο πραγματοποιήθηκε υποβρύχια αρχαιολογική έρευνα, υπό τη διεύθυνση της ΕΕΑ, διά της Προϊσταμένης Δρ. Αγγελική Γ. Σίμωσι. Τον συντονισμό και την επιστημονική ευθύνη της έρευνας είχε η καταδυόμενη αρχαιολόγος της ΕΕΑ Μαγδαληνή Αθανασούλα. Επίσης συμμετείχε ως επιστημονική υπεύθυνη για τις αποτυπώσεις η κ. Αικατερίνη Ταγωνίδου, καταδυόμενη αρχιτέκτων μηχανικός της ΕΕΑ. 

Η έρευνα διεξήχθη σε συνεργασία με την Γαλλική Σχολή με επιστημονικό υπεύθυνο τον Δρ. JeanCharles Moretti διευθυντή των ανασκαφών της Δήλο, καθώς και με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, με τη συμμετοχή της καταδυόμενης αρχαιολόγου και αρχιτέκτονα Δρ. Μ. Ζαρμακούπη. 

Στην έρευνα έλαβε επίσης μέρος ο καταδυόμενος τοπογράφος μηχανικός της Γαλλικής Σχολής κ. Lionel Fantin, ενώ την τεχνική υποστήριξη ανέλαβε ο κ. Σπυρίδων Μουρέας, εργατοτεχνίτης καταδυόμενος της ΕΕΑ. 

Ερευνήθηκε και αποτυπώθηκε με λεπτομέρεια ο μεγάλος λιμενοβραχίονας, που προστάτευε κατά την αρχαιότητα το κεντρικό λιμάνι της Δήλου (ιερός λιμένας) από τους ισχυρούς βορειοδυτικούς ανέμους, ο οποίος βρίσκεται σήμερα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας, λόγω της ανόδου της στάθμης κατά 2 μέτρα από την αρχαιότητα. 

Πρόκειται για μια εντυπωσιακή ισχυρή κατασκευή, μήκους 160μ. περίπου μέτρων και πλάτους τουλάχιστον 40μ. Θεμελιώθηκε σε μια λιθορριπή (σωρός ακατέργαστων λίθων) ενώ στην ανωδομή ήταν κατά ένα μεγάλο μέρος κατασκευασμένος με εντυπωσιακού μεγέθους γρανιτένιους ογκόλιθους. Η χρονολόγηση της κατασκευής του παραμένει ακόμη άγνωστη και μόνο η μελλοντική αρχαιολογική και γεωλογική έρευνα θα δώσει στοιχεία για αυτό. 

Αποτυπώθηκαν επίσης τοίχοι κτισμάτων και δομικά στοιχεία πεσμένης κιονοστοιχίας στον αιγιαλό κατά μήκος της ακτογραμμής εντός και βορείως του ιερού λιμένα. 

Βόρεια του λιμενοβραχίονα και σε μικρό σχετικά βάθος εντοπίστηκαν τα υπολείμματα ενός ναυαγίου της ύστερης Ελληνιστικής εποχής, με κύριο φορτίο αμφορείς για τη μεταφορά κρασιού και λαδιού, από την Ιταλία καθώς και τη Δυτική Μεσόγειο. 

Στα πλαίσια της έρευνας πραγματοποιήθηκε η φωτογράφιση και η χαρτογράφηση δυο ακόμη ναυαγίων που εντοπίστηκαν κατά τις προηγούμενες ερευνητικές περιόδους στις θαλάσσιες περιοχές των Φούρνων και του Κάτω Κενεράλε. 

Επιπροσθέτως εντοπίστηκαν ακόμη δύο νέα ναυάγια της ύστερης Ελληνιστικής εποχής: 

Στη Χερόννησο (στο νότιο άκρο της Δήλου) και στη Ρήνεια στον όρμο Φυλλάδι. 

Τα ναυάγια στη Χερόννησο της Δήλου, στο Φυλλάδι της Ρήνειας και στο Κάτω Κερενάλε καθώς και στο κεντρικό λιμάνι, ανήκουν στην περίοδο της μεγαλύτερης ακμής του νησιού (τέλη 2ου-αρχές 1ου αι. π.Χ.),λίγο δηλαδή πριν την καταστροφή της Δήλου από το Μιθριδάτη και τους πειρατές της Κιλικίας. Σημαντική είναι η παρουσία αμφορέων από περιοχές εκτός του Αιγαίου (Ιταλία, Ισπανία, Βόρεια Αφρική), που καταδεικνύουν με τον καλύτερο τρόπο την ευρύτητα των εμπορικών συναλλαγών του νησιού σε όλη τη Μεσόγειο κατά την Ελληνιστική Περίοδο. Σημαντική είναι επίσης η ανακάλυψη κάποιων αμφορέων, που χρονολογούνται σε πρωιμότερες εποχές (όπως του 5 ου αι. π.Χ.), για τις οποίες η γνώση μας είναι περιορισμένη, όσον αφορά στο εμπόριο και τις ανταλλαγές στην περιοχή της Δήλου. 

Η εύρεση αμφορέων που χρονολογούνται σε περιόδους υστερότερες από την καταστροφή της Δήλου (2ος-4ος αι. μ.Χ.), όπως και το προαναφερόμενο ναυάγιο των Φούρνων, δείχνουν ότι το νησί όχι μόνο δεν έπαψε να κατοικείται, αλλά πως έπαιζε ακόμη σημαντικό ρόλο στο εμπόριο και τη ναυσιπλοΐα της εποχής αυτής. 

Ο εντοπισμός παράκτιων αρχαίων καταλοίπων, οι λιμενικές εγκαταστάσεις και η ανεύρεση μεγάλου αριθμού ναυαγίων διαφόρων εποχών, αλλά και ο εντοπισμός των νέων ναυαγίων στο δίαυλο μεταξύ Δήλου-Ρήνειας, καθώς και τα νέα σημαντικά ευρήματα που ανελκύστηκαν (πινάκια, λάγυνος, πρόχους και ακέραια πήλινα μαγειρικά σκεύη), επιβεβαιώνει ότι η Δήλος ήταν μια σημαντική εμπορική βάση και ένας σημαντικός διαχρονικός εμπορικός θαλάσσιος δρόμος, που συνέδεε την ανατολική και τη δυτική Μεσόγειο. 

Τα αποτελέσματα, που προέκυψαν από την έρευνα, βοηθούν στην ολοκλήρωση της αρχαιολογικής και ιστορικής εικόνας της Δήλου, γεγονός που ενισχύει την ανάγκη για την συστηματική συνέχιση της υποβρύχιας διερεύνησης του νησιού. 

Η δαπάνη της έρευνας καλύφθηκε από την η Ε.Ε.Α. την Γαλλική Αρχαιολογική σχολή και το Society for the Promotion of Roman Studies.

The Lady of Archontiko, funereal jewelry / Νεκρικά κοσμήματα της Πριγκίπισσας του Αρχοντικού

Artifacts 

Jewelry / Κοσμήματα

The Lady of Archontiko, a high priestess’s, funereal jewelry - Archontiko, Grave 458, around 540-530 BCE

Αλάβανδα, Τουρκία

ENGLISH

Αρχαία πόλη της Καρίας, στην όχθη του Μαρσύα, παραπόταμου του Μαιάνδρου. Η πόλη χτίστηκε από τον Καρ  Ήταν πόλη πλούσια και ονομαστή για τις μεγάλες ποσότητες μαύρου μαρμάρου που εξορύσσονταν στα λατομεία της. 

Αρχαίο ελληνικό θέατρο, Αλάβανδα

Οι κάτοικοι της πήραν μέρος στην εκστρατεία του Ξέρξη εναντίον της Ελλάδας. Αργότερα, τα Α. μετονομάστηκαν σε Αντιόχεια, από το όνομα του Αντίοχου, του γιου του Σέλευκου. Στη βυζαντινή εποχή, τα Α. ήταν έδρα επισκόπου. Από την αρχαία πόλη σώζονται ερείπια. Βρέθηκαν επίσης νομίσματα του 3ου και του 2ου αι. π.Χ.

History

Ο Καρ ίδρυσε την πόλη Αλάβανδα στην Καρία. Ο άνθρωπος που έδωσε το όνομά του στους Κάρες, των οποίων υπήρξε ο πρώτος βασιλιάς, και στην Καρία, χώρα στη Μικρά Ασία. Ο Καρ ήταν γιος του ίδιου του θεού Δία και της Κρήτης, ενώ αδελφοί του ήταν ο Λυδός και ο Μυσός.
Σύμφωνα με το μύθο, η πόλη ιδρύθηκε από τον Καρ και πήρε το όνομα απο τον Αλάβανδο, γιο του Κάρα και της Καλλιρρόης, κόρης του Μαίανδρου.

Σε μια περίπτωση, ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι η πόλη βρίσκεται στη Φρυγία, αντί στην Καρία, αλλά στην πραγματικότητα επρόκειτο για την ίδια πόλη. Ο Αμύντας Β ', είχε πάρει την η κυριαρχία της πόλης από τον βασιλιά Ξέρξη Ι (486-465 π.Χ.).

Αργότερα γίνεται αναφορά για την πόλη στα τέλη του τρίτου αιώνα, όταν ένας ταξιδιώτης με προορισμό τους Δελφούς εξήρε την κυβέρνηση και τη σταθερότητα της. Λίγο αργότερα η πόλη και η επικράτεια κηρύχθηκαν ελεύθερα. Οι Σελευκίδες βασιλιάδες θα μπορούσαν κανονικά να απολάμβαναν μια μεγάλη αίσθηση ασφάλειας από την τιμή αυτή. Την επόμενη χρονιά όμως ο βασιλιάς Φίλιππος της Μακεδονίας κατέλυσε την πόλη κατά την κατάκτηση της Καρίας, αγνοώντας τη δελφική προφητεία το 201 π.Χ.,

Κατά τη διάρκεια της κυριαρχίας των Σελευκιδών, το όνομα της πόλης άλλαξε σε Αντιόχεια. 'Αλλαξε ξανά σε Αλάβανδα με την καταστροφή της Σελευκιδικής εξουσίας το 190 π.Χ., όταν η Λυκία και η Καρία νότια του Μενάνδρου δόθηκαν στη Ρόδο.

Η Αλάβανδα λειτούργησε ως ελεύθερη πόλη κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου και είναι γνωστό ότι πήρε μέρος με τη Μυλασα εναντίον της Ρόδου το 167. Και κατά τη διάρκεια της ρωμαϊκής περιόδου, η Αλάβανδα συνέχισε να είναι ελεύθερη διατηρώντας καλές σχέσεις με την ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Η πόλη είχε απαλαχθεί από τη φορολογία με το καθεστώς «convectus», μια ειδική τάξη από τον επαρχιακό κυβερνήτη. Η πόλη αργότερα έγινε επισκοπική.
Ο πρώιμος εποικισμός ήταν υπό τον έλεγχο των Σελευκιδών, ο οποίος είχε ως αποτέλεσμα έναν κυρίως ελληνικό πληθυσμό.
Οι Ρωμαίοι κατείχαν την πόλη λίγο αργότερα.

The Greek bouleuterion in the ruins of the city of Alabanda, in Turkey.

Σύμφωνα με τον Κικέρωνα στην Ελλάδα λάτρευαν μια σειρά από θεοποιημένους ανθρώπους, στην Αλάβανδα υπήρχε ο Αλάβανδος

Το 40 π.Χ., ο επαναστάτης Quintus Labienus, επικεφαλής ενός πάρθιου στρατού, πήρε την πόλη. Αφού η φρουρά του Labienus σφαγιάστηκε από τους κατοίκους της πόλης, ο πάρθιος στρατός κατέστρεψε την πόλη. Ο Στράβων αναφέρει τη φήμη της για την υψηλή διαβίωση στην πόλη αλλά και την παρακμή της. Η πόλη έκοβε τα δικά της νομίσματα μέχρι τα μέσα του τρίτου αιώνα. Κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, η πόλη δημιούργησε μια επισκοπή.

Διάσημοι κάτοικοι περιλάμβαναν τους ρήτορες Μενεκλή και Ιεροκλή, οι οποίοι ήταν αδελφοί.

Σήμερα σωζονται τα ερείπια της πόλης μέσα στα οποία είναι και το αρχαίο θέτρο της, αλλά οι ανασκαφές έφεραν πολύ λίγες επιγραφές.

Τα ονόματα ορισμένων επισκόπων της πόλης είναι γνωστά λόγω της συμμετοχής τους σε εκκλησιαστικά συμβούλια. Έτσι ο Θεοδότης ήταν στο συμβούλιο της Χαλκηδόνος το 451, ο Κωνσταντίνος στο Συμβούλιο εν Τρούλω το 692, ένας άλλος Κωνσταντίνος στο Δεύτερο Συμβούλιο της Νίκαιας το 787 και ο Ιωάννης στο Φωτιανό Συμβούλιο της Κωνσταντινούπολης (879). Τα ονόματα των δύο μη-ορθόδοξων επισκόπων του τάγματος είναι επίσης γνωστά: ο Ζούξης, ο οποίος καταδικάστηκε γιαΜονοφυσιτισμό το 518, και ο Ιουλιανός, ο οποίος ήταν επίσκοπος περίπου από το 558 έως περίπου το 568 και ήταν Ιακωβίτης. Η Αλάβανδα ανοίκει σήμερα στην Καθολική Εκκλησία.

Μνημεία

Τα τοίχει

Ναοί

Ναός του Δία του 3ου αιώνα π.Χ

Ναός του Απόλλονα

Το Θέατρο

Τα μπάνια

Η αγορά

Το αρχαίο ελληνικό βουλευτήριο 

They tried to sell a kouros for 200,000 euros

ΕΛΛΗΝΙΚΑ

Two Greek nationals were arrested Friday for the illegal possession of a kouros statue dated to the 6th century BC. The two suspects, aged 36 and 63, were nabbed during a police check of their car in the area of the Corinth Canal in the Peloponnese. 

Police said they received information last month ago about a suspect who was trying to sell a kouros for 200,000 euros. Both men were to appear before a prosecutor. A kouros is a freestanding ancient Greek sculpture representing a nude male youth.

Such statues first appeared in the Archaic period that stretched from the 8th to the 6th century BC.

Προσπάθησαν να πουλήσουν αρχαϊκό Κούρο έναντι 200.000 ευρώ στην Κόρινθο

ENGLISH

Συνελήφθησαν στην Κόρινθο, μετά από ευρεία επιχείρηση, δύο (2) ημεδαποί ηλικίας 36 και 63 ετών για παράνομη κατοχή και μεταφορά προς περαιτέρω διάθεση αρχαιότητας.

Ενας κούρος μεγάλης αρχαιολογικής αξίας βρέθηκε κρυμμένος κάτω από τη θέση του συνοδηγού αυτοκινήτου στην περιοχή Ισθμού της Κορίνθου μέσα σε σακίδιο.

Μεσημεριανές ώρες συνελήφθησαν την Τετάρτη 24 Μαΐου από αστυνομικούς του Τμήματος Πολιτιστικής Κληρονομιάς και Αρχαιοτήτων της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής, δύο (2) ημεδαποί, ηλικίας 36 και 63 ετών, για παράνομη κατοχή και μεταφορά, προς περαιτέρω διάθεση, αρχαίου κινητού μνημείου μεγάλης αξίας.

Σε βάρος τους σχηματίσθηκε ποινική δικογραφία για παράβαση των διατάξεων της νομοθεσίας για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Ειδικότερα, μετά από πολύμηνη έρευνα για την ταυτοποίηση άγνωστου άνδρα που κατέχει ένα αρχαίο αντικείμενο, τα οποία προσπαθεί να πωλήσει, έναντι του χρηματικού ποσού του 200.000 ευρώ, εντοπίσθηκε ο ανωτέρω μαζί με ένα άλλο άτομο, εντός αυτοκινήτου στην περιοχή του Ισθμού της Κορίνθου και αποφασίσθηκε ο έλεγχός τους.

Μετά από έρευνα στο αυτοκίνητο που επέβαιναν, βρέθηκε επιμελώς κρυμμένο, κάτω από τη θέση του συνοδηγού, εντός σακιδίου, ένας (1) αρχαίος κούρος αποτελούμενος από τέσσερα (4) συνανήκοντα μέρη.

Το ανωτέρω αρχαίο αντικείμενο, επιδείχθηκε σε αρμόδια αρχαιολόγο του Τμήματος Τεκμηρίωσης και Προστασίας Πολιτιστικών Αγαθών του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού, η οποία αποφάνθηκε ότι πρόκειται για έναν (1) αναθηματικό κούρο, από μάρμαρο της Νάξου, ο οποίος αποτελείται από τέσσερα (4) συνανήκοντα τμήματα, συνολικού μήκους -47- εκατοστών, του οποίου δεν σώζονται τα κάτω άκρα, από τα γόνατα και κάτω. Χρονολογείται στην Αρχαϊκή περίοδο (550 π.Χ.) εξαιρετικής αρχαιολογικής αξίας, υπαγόμενο στις διατάξεις της νομοθεσίας για την προστασία των αρχαιοτήτων και εν γένει της πολιτιστικής κληρονομιάς.

Το κατασχεθέν αρχαίο αντικείμενο θα παραδοθεί στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο για φύλαξη και περαιτέρω εκτίμηση.

Σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην οικία του 36χρονου στο Ναύπλιο, βρέθηκαν και κατασχέθηκαν ένα (1) πιστόλι εκτόξευσης φωτοβολίδων και σαράντα δύο (42) φυσίγγια διαφόρων διαμετρημάτων.

Επίσης κατασχέθηκαν το προαναφερόμενο Ι.Χ.Ε αυτοκίνητο και τρία (3) κινητά τηλέφωνα.

Οι συλληφθέντες, με τη δικογραφία που σχηματίσθηκε σε βάρος τους, οδηγήθηκαν στον κ. Εισαγγελέα Πλημμελειοδικών Κορίνθου, ο οποίος τους παρέπεμψε σε Τακτικό Ανακριτή.

Golden belt Ca. 200 B.C / Χρυσή ζώνη περ. 200 π.Χ

Artifacts 

Jewelry / Κοσμήματα

Golden belt decorated with rosettes and inlayed semi-precious stones. Ca. 200 B.C. National Archaeological Museum Of Athens.

Χρυσή ζώνη διακοσμημένη με ροζέτες και ημιπολύτιμες πέτρες. περ. 200 π.Χ. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας.

Γλυπτικός Λόγος Σύγχρονη ελληνική γλυπτική στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

Κυριάκος Ρόκος «Το χαμόγελο στο μάτι» 

(φωτογράφος Ελευθέριος Α. Γαλανόπουλος © TAΠΑ/Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο)

Την Δευτέρα 29 Μαΐου 2017 και ώρα 18:00 θα λάβει χώρα στο Αίθριο του Μουσείου η έκτη εκδήλωση της ετήσιας δράσης «Γλυπτικός Λόγος». Η έκθεση σύγχρονης γλυπτικής στο Αίθριο του Μουσείου πραγματοποιείται με επιτυχία από το καλοκαίρι του 2016 σε συνεργασία με το Σύλλογο Γλυπτών Ελλάδος. Κάθε δίμηνο παρουσιάζεται ένα αντιπροσωπευτικό έργο σύγχρονου Έλληνα γλύπτη. Ως τον Ιούλιο του 2017 θα εκτεθεί το έργο του Κυριάκου Ρόκου «Με το χαμόγελο στο μάτι». 

Στην εκδήλωση των εγκαινίων στο Αίθριο του Μουσείου θα παρουσιαστεί αρχικά το σύγχρονο έργο και, κατόπιν, αρχαιολόγος του Μουσείου θα μιλήσει για ένα αρχαίο έργο της μόνιμης έκθεσης της Συλλογής Γλυπτών του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, το οποίο ο Σύλλογος Γλυπτών Ελλάδος θεωρεί ότι συνδιαλέγεται με το έργο του Κυριάκου Ρόκου. 

Η γλυπτική έκφραση δεν έχει εξαντληθεί στην αφήγηση της αρχαίας γλυπτικής αλλά παραμένει για τη χώρα μας ένας ουσιαστικός και οικείος τρόπος αναζήτησης του πνευματικά ουσιώδους. Ο γλυπτικός λόγος είναι παρηγορητικά παρών και οι Έλληνες τον περιβάλλουν διαχρονικά με αγάπη. Η γλυπτική συμπυκνώνει στην ύλη όχι μόνο το λόγο, αλλά και το υπερβατικό της ελληνικής σκέψης, στοχεύοντας στην οπτική αντιληπτικότητα των ιδεών, των αξιών και των συναισθημάτων.

«Στην ουσία ψάχνεις την αλήθεια στη ζωή. Κι αυτή πηγάζει από μια καρδιά κι ύστερα ξεχύνεται από τα μέσα προς τα έξω. Το περίεργο είναι πως ποτέ δεν ξέρεις αν εσύ σκαλίζεις την πέτρα ή εκείνη σκαλίζει την ψυχή σου». Κυριάκος Ρόκος 

Στοιχεία επικοινωνίας: 

Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Πατησίων 44, Αθήνα 106 82, τηλ. 213214 4889 

eam@culture.gr| www.namuseum.gr 

Είσοδος ελεύθερη 

Τα εργαστήρια συντήρησης αποκαλύπτουν τα μυστικά τους στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο

ΑΝΟΙΧΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ 

Πέμπτη 25 Μαΐου 2017, ώρα 12:00 

Τα εργαστήρια συντήρησης αποκαλύπτουν τα μυστικά τους 

Το Ανοιχτό Μουσείο είναι η δράση του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, με στόχο να γνωρίσει στο ευρύ κοινό τις πολύπλευρες εργασίες που διενεργούνται για την έρευνα, τη συντήρηση και την ανάδειξη των αρχαιοτήτων. Τι συμβαίνει στα εργαστήρια συντήρησης, όταν οι αρχαιότητες ετοιμάζονται να συναντήσουν το φως της δημοσιότητας στους εκθεσιακούς χώρους του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, αλλά και να ταξιδέψουν σε μουσεία και εκθέσεις σε όλο τον κόσμο; Ποιες ειδικότητες συνεργάζονται για τη μελέτη, αποκατάσταση και φροντίδα των αρχαίων που φυλάσσονται στο Μουσείο; 

Από τον Νοέμβριο 2016 έως τον Ιούνιο 2017 θεματικές παρουσιάσεις στους εκθεσιακούς χώρους αποκαλύπτουν στους επισκέπτες τα μυστικά των εργαστηρίων συντήρησης, τιμώντας και υπενθυμίζοντας την υπεραιωνόβια προσφορά του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου ως κέντρου συντήρησης για όλη την Ελλάδα από την αρχή της λειτουργίας του. 

Οι παρουσιάσεις, με διάρκεια από μισή έως μία ώρα, περιλαμβάνουν επιτόπια παρατήρηση των εκθεμάτων, παρουσίαση με powerpoint, επιδείξεις τεχνικών με χρήση ειδικών επιστημονικών οργάνων, καθώς και επίσκεψη στα εργαστήρια συντήρησης. Με την προσωπική επαφή με το εξειδικευμένο προσωπικό του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, οι επισκέπτες έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν σημαντικές πτυχές της επιστημονικής του δραστηριότητας. 

Στις 25 Μαΐου 2017 και ώρα 12.00 θα πραγματοποιηθεί η τέταρτη παρουσίαση με τίτλο: 

Ευαίσθητα χρώματα: 

από τους ξύλινους πίνακες του Πιτσά στις λευκές ληκύθους και τα πήλινα ειδώλια 

Στον πρώτο όροφο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου εκτίθενται οι ξύλινοι πίνακες του Πιτσά, μοναδικοί μάρτυρες για τις τεχνικές και τη χρωματική παλέτα που οι Κορίνθιοι καλλιτέχνες χρησιμοποιούσαν στη μεγάλη ζωγραφική. Λίγες αίθουσες παρακάτω, οι επισκέπτες μπορούν να θαυμάσουν τις λευκές ληκύθους με τις πολύχρωμες παραστάσεις, που συνόδευαν τους νεκρούς στην τελευταία τους κατοικία. Ακολουθούν τα πήλινα ειδώλια των ιστορικών χρόνων, που όπως και τα γλυπτά των αρχαίων Ελλήνων ήταν ζωγραφισμένα, δημιουργώντας έναν ζωντανό και χαρούμενο κόσμο. Κάθε μία από αυτές τις κατηγορίες αντικειμένων, υλικών και τεχνικών (ξύλο, επίθετα χρώματα, επιχρύσωση κ.ά.) θέτει ειδικές απαιτήσεις στους συντηρητές, τόσο κατά τη στιγμή της εύρεσης, όσο και μετέπειτα ως προς τις συνθήκες ασφαλούς καθαρισμού, φύλαξης, έκθεσης ή μεταφοράς των αρχαιοτήτων. 

Μετά την παρουσίαση στους εκθεσιακούς χώρους, θα ακολουθήσει επίσκεψη στο εργαστήριο συντήρησης αγγείων και μικροτεχνίας. 

Για την παρακολούθηση απαιτείται δήλωση συμμετοχής μια μέρα πριν στα τηλέφωνα 213 2144817. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας για 30 μόνο άτομα. Απαραίτητη είναι και η προμήθεια εισιτηρίου εισόδου στο μουσείο. 

Στοιχεία επικοινωνίας: 

Ώρες λειτουργίας (θερινό ωράριο): Δευτέρα 13:00-20:00, Τρίτη-Κυριακή 08:00-20:00 

Διεύθυνση: Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, Πατησίων 44, Αθήνα 10682 

Τηλ: 213214 4891 Fax: 210 8213573 

Email: eam@culture.gr , Ιστότοπος: www.namuseum.gr 

Ο «Έλληνας» Γκρεκοπίθηκος είναι ο πρώτος προάνθρωπος

ENGLISH

Στα βάθη της προϊστορίας χάνεται η ρίζα της εξέλιξης του ανθρώπινου είδους.

Κι αν μέχρι σήμερα τα ευρήματα έδειχναν ότι ο διαχωρισμός του κλάδου του προανθρώπου από τον κλάδο του χιμπατζή έγινε στην Αφρική νέα στοιχεία φέρνουν την ανατροπή με τους επιστήμονες να έχουν βάσιμες ενδείξεις ότι ο πρώτος προάνθρωπος εμφανίσθηκε στην νοτιοανατολική Μεσόγειο, και γιατί όχι στην Ελλάδα.

 Ο χωρισμός των ανθρώπων από τους χιμπατζήδες, μπορεί να έγινε στην περιοχή της σημερινής Βαλκανικής και όχι στην Αφρική, άρα ο αρχαιότερος προάνθρωπος (hominin) πιθανώς εμφανίσθηκε στη Νοτιοανατολική Ευρώπη.

   Η νέα αυτή «αιρετική» επιστημονική υπόθεση -που δεν αμφισβητεί ότι ο πρώτος σύγχρονος άνθρωπος (Homo sapiens) εμφανίσθηκε στην Αφρική, αλλά υποστηρίζει ότι ο πρώτος προάνθρωπος εμφανίσθηκε εκτός Αφρικής - βασίζεται σε δύο σπάνια απολιθώματα του Γκρεκοπίθηκου (Graecopithecus freybergi), μία κάτω γνάθο και έναν άνω προγόμφιο, που είχαν ανακαλυφθεί στην Ελλάδα και στη Βουλγαρία το 1944 και 2009 αντίστοιχα και τα οποία, όπως ανακοινώθηκε τώρα, έχουν σχεδόν την ίδια ηλικία, περίπου 7,2 εκατομμυρίων ετών.

   Τη χρονολόγηση αυτή (στα 7,17 - 7,24 εκατ. έτη) έκαναν Γερμανοί, Βούλγαροι, Έλληνες, Καναδοί και άλλοι επιστήμονες, με επικεφαλής την καθηγήτρια Μάντλεν Μπέμε του Κέντρου Σένκενμπεργκ για την Ανθρώπινη Εξέλιξη & και το Παλαιοπεριβάλλον του Πανεπιστημίου του Τίμπιγκεν και τον καθηγητή Νικολάι Σπασόφ της Βουλγαρικής Ακαδημίας Επιστημών και του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας στη Σόφια, οι οποίοι έκαναν δύο σχετικές επιστημονικές δημοσιεύσεις στο περιοδικό PLoS One.

   Από ελληνικής πλευράς συμμετείχαν ο καθηγητής Παλαιοντολογίας-Στρωματογραφίας Γεώργιος Θεοδώρου και ο επίκουρος καθηγητής Σωκράτης Ρουσιάκης του Τμήματος Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών.

   Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι πρόκειται για απολιθώματα προανθρώπων, ενώ υποστηρίζουν μάλιστα πως δεν αποκλείεται να πρόκειται για το αρχαιότερο γνωστό είδος των Ανθρωπίνων (Hominini) που έζησε στην Ευρώπη. Αυτό, όπως λένε, σημαίνει ότι ο διαχωρισμός μεταξύ των ανθρώπων και των χιμπατζήδων έγινε αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια νωρίτερα από ό,τι θεωρείτο μέχρι σήμερα.

   Το πότε ζούσε ο τελευταίος κοινός πρόγονος ανθρώπων-χιμπατζήδων (των πιο στενών γενετικών συγγενών του ανθρώπου) αποτελεί «καυτό» θέμα διαμάχης στην παλαιοανθρωπολογία. Σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, ο πρόγονος αυτός ζούσε προ πέντε έως επτά εκατομμυρίων ετών και ο διαχωρισμός των ανθρώπων από τους χιμπατζήδες έγινε στην Αφρική, όπου και έζησαν οι πρώτοι προ-άνθρωποι.

   Οι ερευνητές, όμως, προβάλλουν τον ισχυρισμό ότι, με βάση τα νέα ευρήματα, ο διαχωρισμός ανθρώπων και χιμπατζήδων δεν έγινε στην Αφρική όπως συνήθως πιστεύεται, αλλά στη νοτιοανατολική Μεσόγειο.

   Οι ερευνητές ανέλυσαν τα δύο δείγματα Γκρεκοπίθηκου, την ελληνική κάτω γνάθο (που έχει το υποκοριστικό «Ελ Γκρέκο») και το βουλγαρικό δόντι (άνω προγόμφιο), χρησιμοποιώντας εξελιγμένες μεθόδους υπολογιστικής τομογραφίας. Κατάφεραν έτσι να κάνουν την οπτική απεικόνιση της εσωτερικής δομής των απολιθωμάτων, ιδίως των δοντιών, αποκαλύπτοντας ανατομικά χαρακτηριστικά περισσότερο ανθρώπινα και προανθρώπινα (όπως του Αυστραλοπίθηκου και του Αρδιπίθηκου), παρά χαρακτηριστικά μεγάλων πιθήκων.

   Οι ερευνητές εκτιμούν ότι ο Γκρεκοπίθηκος, ως είδος, πρέπει να ενταχθεί στην προ-ανθρώπινη εξελικτική γραμμή. «Εκπλαγήκαμε από τα ευρήματά μας, επειδή οι προ-άνθρωποι προηγουμένως ήσαν γνωστοί μόνο από την υποσαχάρια Αφρική» δήλωσε ο ερευνητής Γιόχεν Φους.

   Παλαιότερος του αφρικανικού Σαχελάνθρωπου

   Πολλοί επιστήμονες θεωρούν ως αρχαιότερο γνωστό είδος προανθρώπου τον Σαχελάνθρωπο του Τσαντ (Sahelanthropus tchadensis), που ζούσε πριν από έξι έως επτά εκατομμύρια χρόνια στην Αφρική. Ο Γκρεκοπίθηκος, όμως, είναι εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια παλαιότερος του Σαχελάνθρωπου.

   «Η χρονολόγηση του Γκρεκοπίθηκου μάς επιτρέπει να μετακινήσουμε τον διαχωρισμό ανθρώπου-χιμπατζή στην περιοχή της Μεσογείου» δήλωσε ο καθηγητής Ντέηβιντ Μπέγκαν του Τμήματος Ανθρωπολογίας του Πανεπιστημίου του Τορόντο.

   Σύμφωνα με τις αναλύσεις των επιστημόνων, ο Γκρεκοπίθηκος ζούσε σε ένα περιβάλλον στη νοτιοανατολική Ευρώπη, που εκείνη την εποχή είχε χαρακτηριστικά σαβάνας και φιλοξενούσε επίσης ρινόκερους, καμηλοπαραδάλεις, αντιλόπες και γαζέλες. Μάλιστα, στις τοποθεσίες όπου βρέθηκαν τα απολιθώματα του Γκεροκοπίθηκου στην Ελλάδα και στη Βουλγαρία, ανακάλυψαν ίχνη από πανάρχαια σκόνη της βορειοαφρικανικής Σαχάρας, που είχε ταξιδέψει προς τα βόρεια από τον άνεμο.

   Σύμφωνα με τη Μπέμε, «ο σχηματισμός μιας ερήμου πριν από περισσότερα από επτά εκατομμύρια χρόνια στη βόρεια Αφρική και η εξάπλωση της σαβάνας στη Νότια Ευρώπη μπορεί να έπαιξε κεντρικό ρόλο για το διαχωρισμό του κλάδου των ανθρώπου από τον κλάδο του χιμπατζή».

   Ο όχι ιδιαίτερα γνωστός Γκρεκοπίθηκος (Graecopithecus freybergi) θεωρείται κατοπινό είδος από τον Ουρανοπίθηκο τον μακεδονικό (Ouranopithecus macedoniensis). Το απολίθωμα του πρώτου ανακαλύφθηκε στον Πύργο Βασιλίσσης στην Αττική το 1944 και βρίσκεται σήμερα στην Γερμανία. Ενώ αρκετά απολιθώματα του Ουρανοπίθηκου βρέθηκαν στην κεντρική Μακεδονία (στην κοιλάδα του Αξιού-περιοχή Ν.Μεσήμβριας το 1973, στο Ξηροχώρι το 1989 και στη Νικήτη Χαλκιδικής το 1990).

   Ο Ουρανοπίθηκος, που είχε βάρος περίπου 70 κιλών, χρονολογείται από την Ανώτερη (Ύστερη) Μειόκαινο πιθανώς προ περίπου 9,5 εκατ. ετών και μοιάζει πολύ με τους σύγχρονους μεγάλους αφρικανικούς πιθήκους, ιδίως τους θηλυκούς γορίλες. Είναι το αρχαιότερο γνωστό ανθρωποειδές (όχι προ-άνθρωπος) που έζησε στον ελλαδικό χώρο και φαίνεται ότι αντιπροσωπεύει τον κοινό πρόγονο των μεγάλων πιθήκων της Αφρικής (γορίλας, χιμπατζής) και του κλάδου του Ανθρωπίνων (Hominini).

   Δηλώσεις Ελλήνων παλαιοντολόγων

   'Αλλοι ξένοι παλαιοντολόγοι εμφανίσθηκαν επιφυλακτικοί και ανέφεραν στο "New Scientist" ότι πρέπει να υπάρξουν περισσότερα απολιθώματα για να στηριχθεί η νέα θεωρία. Από την πλευρά τους, οι Έλληνες παλαιοντολόγοι θεωρούν σημαντικές τις νέες μελέτες, που βάζουν πιο δυναμικά την Ελλάδα στον «χάρτη» της διεθνούς παλαιοντολογίας. Αλλά κι αυτοί τονίζουν ότι θα χρειασθεί να βρεθούν περισσότερα απολιθώματα του Γκρεκοπίθηκου, μέσω ανασκαφών.

   Ο καθηγητής Παλαιοντολογίας-Στρωματογραφίας Γεώργιος Θεοδώρου του ΕΚΠΑ, που συμμετείχε στη νέα βιοστρωματογραφική και παλαιοπεριβαλλοντική μελέτη, δήλωσε ότι στις νέες μελέτες «δίδεται μια εντελώς νέα διάσταση στην διαδοχή στον χώρο και στο χρόνο των προανθρώπων, καθώς για πρώτη φορά διεθνώς δίδεται η Αττική, με το είδος Graecopihecus freibergi προερχόμενο από τις 'Ανω Μειοκαινικές αποθέσεις της Δυτικής Αττικής (Πύργος Βασιλίσσης) και των Βαλκανίων, ως ο τόπος διαχωρισμού του κλάδου των προανθρώπων από τον κλάδο των χιμπατζήδων. Το πολύ σημαντικό είναι ότι από την μελέτη που αφορά το περιβάλλον και τη στρωματογραφία των Μειοκαινικών αποθέσεων Πικερμίου και Αγίων Αναργύρων, προκύπτει ότι ο διαχωρισμός των δύο εξελικτικών κλάδων πραγματοποιήθηκε λίγο πριν από την εμφάνιση του μέχρι σήμερα θεωρούμενου παλαιότερου προανθρώπου, του Sahelanthropus tchadensis».

    «Eίναι βέβαιο ότι θα χρειαστούμε πολλή δουλειά και πολλά ακόμη δείγματα για να γίνει οριστικά και διεθνώς αποδεκτή αυτή η άποψη. Είναι απόλυτα βέβαιο ότι χρειαζόμαστε πολλά νέα καλά δείγματα του Graecopihecus. Ο δρόμος είναι σίγουρα πολύ μακρύς, αλλά το πρώτο βήμα έγινε» τόνισε ο κ.Θεοδώρου, ο οποίος πραγματοποιεί ήδη ανασκαφές στην περιοχή Πικερμίου, μαζί με τον κ.Ρουσιάκη και ομάδα μεταπτυχιακών και προπτυχιακών φοιτητών του ΕΚΠΑ.

   Όπως είπε η ανασκαφική ομάδα παράλληλα αναζητεί από το 2015-2016 νέα ανασκαφική θέση στην πυκνοκατοικημένη περιοχή των Αγίων Αναργύρων. Η έρευνα του Πανεπιστημίου Αθηνών χρηματοδοτείται και στηρίζεται έμπρακτα από τους Δήμους Ραφήνας Πικερμίου και Αγίων Αναργύρων Καματερού.

«Οι πρόσφατες μελέτες και τα αποτελέσματα των χρονολογήσεων δημιουργούν βάσιμες ελπίδες για τον εντοπισμό του πολύ σημαντικού Graecopithecus freybergi και στα νεότερα στρώματα του Πικερμίου Aττικής και όχι μόνον των Αγίων Αναργύρων» τόνισε ο κ. Θεοδώρου.

   Ο καθηγητής Παλαιοντολογίας και Στρωματογραφίας του Τμήματος Γεωλογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Γιώργος Κουφός δήλωσε: «Η χρονολόγηση των ευρημάτων του Γκρεκοπίθηκου είναι πολύ σημαντική, γιατί μας δίνει την γεωλογική ηλικία του για πρώτη φορά και επιβεβαιώνει παλαιότερες απόψεις σχετικά με τη διαφορετικότητα του Γκρεκοπίθηκου από τον Ουρανοπίθηκο. Όσον αφορά στην άποψη ότι ο διαχωρισμός ανθρώπων και χιμπατζήδων δεν έγινε στην Αφρική όπως συνήθως πιστεύεται, αλλά στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, νομίζω ότι υπάρχει κάποια ένδειξη, αλλά χρειάζονται περισσότερα ευρήματα με σαφή χαρακτηριστικά και από σαφώς γνωστές θέσεις για να αποδειχθεί πλήρως. Τίποτα όμως δεν αποκλείει να έχει συμβεί στον Ευρωπαϊκό χώρο».

Πηγή:
http://www.ancientencyclopedia.ga

Europe was the birthplace of mankind, not Africa, scientists find

ΕΛΛΗΝΙΚΑ

The history of human evolution has been rewritten after scientists discovered that Europe was the birthplace of mankind, not Africa. 

Currently, most experts believe that our human lineage split from apes around seven million years ago in central Africa, where hominids remained for the next five million years before venturing further afield.

But two fossils of an ape-like creature which had human-like teeth have been found in Bulgaria and Greece, dating to 7.2 million years ago.

The discovery of the creature, named Graecopithecus freybergi, and nicknameded ‘El Graeco' by scientists, proves our ancestors were already starting to evolve in Europe 200,000 years before the earliest African hominid.

An international team of researchers say the findings entirely change the beginning of human history and place the last common ancestor of both chimpanzees and humans - the so-called Missing Link - in the Mediterranean region.

At that time climate change had turned Eastern Europe into an open savannah which forced apes to find new food sources, sparking a shift towards bipedalism, the researchers believe.

“This study changes the ideas related to the knowledge about the time and the place of the first steps of the humankind,” said Professor Nikolai Spassov from the Bulgarian Academy of Sciences.

“Graecopithecus is not an ape. He is a member of the tribe of hominins and the direct ancestor of homo.

“The food of the Graecopithecus was related to the rather dry and hard savannah vegetation, unlike that of the recent great apes which are leaving in forests.  Therefore, like humans, he has wide molars and thick enamel.

"To some extent this is a newly discovered missing link. But missing links will always exist , because evolution is infinite chain of subsequent forms. Probably  El Graeco's face will resemble a great ape, with shorter canines."

The team analysed the two known specimens of Graecopithecus freybergi: a lower jaw from Greece and an upper premolar tooth from Bulgaria.

Using computer tomography, they were able to visualise the internal structures of the fossils and show that the roots of premolars are widely fused.

"While great apes typically have two or three separate and diverging roots, the roots of Graecopithecus converge and are partially fused - a feature that is characteristic of modern humans, early humans and several pre-humans,", said lead researcher Professor Madelaine Böhme of the University of Tübingen.

The lower jaw, has additional dental root features, suggesting that the species was a hominid.

The species was also found to be several hundred thousand years older than the oldest African hominid, Sahelanthropus tchadensis which was found in Chad.

"We were surprised by our results, as pre-humans were previously known only from sub-Saharan Africa," said doctoral student Jochen Fuss, a Tübingen PhD student who conducted this part of the study.

Professor David Begun, a University of Toronto paleoanthropologist and co-author of this study, added: "This dating allows us to move the human-chimpanzee split into the Mediterranean area."

During the period the Mediterranean Sea went through frequent periods of drying up completely, forming a land bridge between Europe and Africa and allowing apes and early hominids to pass between the continents.

The team believe that evolution of hominids may have been driven by dramatic environmental changes which sparked the formation of the North African Sahara more than seven million years ago and pushed species further North.

They found large amounts of Saharan sand in layers dating from the period, suggesting that it lay much further North than today.

Professor Böhme added: "Our findings may eventually change our ideas about the origin of humanity. I personally don't think that the descendants of Graecopithecus die out, they may have spread to Africa later. The split of chimps and humans was a single event. Our data support the view that this split was happening in the eastern Mediterranean - not in Africa.

"If accepted, this theory will indeed alter the very beginning of human history."

However some experts were more skeptical about the findings.

Retired anthropologist and author Dr Peter Andrews, formerly at the Natural History Museum in London, said: "It is possible that the human lineage originated in Europe, but very substantial fossil evidence places the origin in Africa, including several partial skeletons and skulls.

"I would be hesitant about using a single character from an isolated fossil to set against the evidence from Africa."

The new research was published in the journal PLOS One.

Source
http://www.ancientencyclopedia.ga