The Vix Krater / Ο κρατήρας του Βίξ

Artifacts

Craters, vases ect. / Κρατήρες, αγγεία κ.α.

(Για Ελληνικά πάτε στο τέλος)

The Vix Krater, an imported Greek wine-mixing vessel found in the famous grave of the "Lady of Vix"

The krater is one of the most important objects from antiquity and is the largest surviving example of its kind. Judging by the detailling is greek in origin, possibly Lacedaemonian or Corinthian. Archaeologists have suggested that the krater must have been manufactured elsewhere and dismantled prior to shipping to Vix where it would have been reconstructed. 

The largest and most famous of the finds from the burial is an elaborately decorated bronze volute krater of 1.63m (5'4") height and over 200kg (450lbs) weight. Kraters were vessels for mixing wine and water, common in the Greek world, and usually made of clay. The Vix krater has become an iconic object representing both the wealth of early Celtic burials and the art of Late Archaic Greek bronze work.

The krater was made of seven or more individual pieces with alphabetical markings, indicating that it probably was transported to Burgundy in pieces and assembled in situ.

The vase proper, made of a single sheet of hammered bronze, weighs about 60kg. Its bottom is rounded, its maximum diameter is 1.27m, and its capacity is 1,100 litres (290 gallons). Its walls are only 1mm to 1.3mm thick.

The krater was found crushed by the weight of the tumulus material above it. It had telescoped completely: the handles were found at the same level as the base. It was restored after excavation.

Its foot is made of a single moulded piece, its diameter is 74cm, its weight 20.2kg. It received the rounded bottom of the main vase and ensured its stability. It is decorated with stylised plant motifs.

The three handles, supported by rampant lionesses, weighed about 46kg each. Each is a 55cm high volute, each is elaborately decorated with a grimacing gorgon, a common motif on contemporary Greek bronzes.

A frieze of hoplites decorates the neck of the vessel, which is made of a bronze ring inserted into the main vase and supporting the handles. It depicts eight chariots, each drawn by four horses and conducted by a charioteer (depicted smaller than the hoplites for reasons of space), each is followed by a single fully armed hoplite on foot.

The frieze is an important example of early Greek bronze relief art, which has rarely survived.

The lid was a hammered bronze sheet, weighing 13.8kg and shaped to fit the krater's opening. It is concave and perforated by multiple holes, probably because it also served as a strainer for purifying wine.

A protrusion at its centre supports a 19cm statuette of moulded bronze, depicting a woman with one outstretched arm, which once may have held some object. She wears a peplos, the body-length Ancient Greek garment worn by women, and her head is covered by a veil. The statuette appears of a somewhat older style than figures on the rest of the vessel.

Το μεγαλύτερο μεταλλικό αγγείο που έχει βρεθεί ποτέ είναι γνωστό με την ονομασία “κρατήρας της Βιξ” και βρέθηκε  κατά την ανασκαφή ενός τύμβου στο ομώνυμο χωριό (Vix) της κεντρικής Γαλλίας. Πρόκειται για ένα αρχαίο ελληνικό έργο τέχνης, που χρονολογείται το 500 π.Χ. Οι διαστάσεις του αγγείου είναι 1.63 m ύψος και 1.27 m μέγιστη διάμετρος.

Φέρει ανάγλυφο και εγχάρακτο διάκοσμο από γεωμετρικά και φυτικά θέματα, αλλά και μορφές (Γοργόνες, ιππείς), άλογα σε καλπασμό και σκύλους.

Η πολύ σημαντική ανακάλυψή του έγινε τον Ιανουάριο του 1952 στην περιοχή της Vix (Βιξ) από τον Ρενέ Ζοφρουά και τον βοηθό του Μωρίς Μουασσόν, στον οχυρωμένο χώρο του Μον Λασουά. Στην διάρκεια προηγούμενων ανασκαφών είχαν βρεθεί εκεί θραύσματα μελανόμορφων αττικών αγγείων καθώς και τμήματα μασσαλιώτικων αμφορέων. 

Όταν όμως ο Ρ. Ζοφρουά ανέσκαψε στους πρόποδες του Μον Λασουά έναν ηγεμονικό τάφο, κάποιας πριγκήπισσας ή ιέρειας του όρους Ωξουά, ήρθαν στο φως πλούσια και αξιόλογα ευρήματα, που δίνουν μιαν άλλη διάσταση στο θέμα των σχέσεων και επαφών ανάμεσα στους Έλληνες εμπόρους και τους ντόπιους ηγεμόνες : «Ο τάφος αυτός, ο πλουσιότερος της περιόδου Χάλστατ, περιείχε έναν τεράστιο μπρούντζινο κρατήρα από την Ελλάδα, ένα διάδημα από συμπαγή χρυσό, ασημένια κύπελλα, μια ορειχάλκινη υδρία ετρουσκικής προέλευσης, ένα μελανόμορφο αττικό κύπελλο και ένα άρμα διακοσμημένο με διάτρητες ορειχάλκινες πλάκες».

Ο κρατήρας (ή αναμικτήρας) της Βιξ έχει 1,64 μ. ύψος και 1,28 μ. φάρδος, ζυγίζει άδειος πάνω από 208 κιλά και μπορεί να χωρέσει 1.200 λίτρα. Μια ζωφόρος με είκοσι τρία πρόσθετα ανάγλυφα στολίζει το λαιμό του αγγείου, όπου απεικονίζεται παρέλαση γεροδεμένων οπλιτών και τέθριππα άρματα που τα οδηγούν ηνίοχοι, φορώντας την περικεφαλαία στο κεφάλι.

Δέκα έξη ελληνικά γράμματα χρησίμευσαν σαν σημεία αναγνώρισης στους ορειχαλκουργούς που είχαν επιφορτισθεί με την αρμονική διάταξη των διάφορων στοιχείων αυτής της παρέλασης. Το διάγραμμα των γραμμάτων, η απεικόνιση των μορφών, η τεχνοτροπία των ενθεμάτων, οι στολές, όλα μας κάνουν να σκεφτούμε ότι πρόκειται για το αριστούργημα μιας λακωνικής πόλης της νότιας Ιταλίας, του Τάραντα προφανώς, που ανάγεται στις χρονιές 530 - 525 π.Χ.