Χαρτονόμισμα Χιλίων Δραχμών Με Απεικόνιση Ηλειακού Στατήρα

Είναι το χιλιάρικο που κυκλοφόρησε σε δύο εκδόσεις, τη 10η Ιουλίου 1950 και την 1η Νοεμβρίου 1953. Πρόκειται για ένα «κλασματικό νόμισμα» με την ένδειξη «Βασίλειον της Ελλάδος» και όχι «Τράπεζα της Ελλάδος».

Στην πρόσθια όψη του απεικονίζει ηλειακό στατήρα. Στην εργασία της Γεωργίας Αλεξοπούλου «Η νομισματοκοπία της Ήλιδος», παρουσιάζεται μια σύνοψη των ιστορικών δεδομένων και των υλικών καταλοίπων που δείχνουν ότι τα νομίσματα της Ήλιδος εκδίδονταν από το 510/471 περίπου π.Χ. - περίοδος όπου τοποθετείται ο συνοικισμός της πόλης - μέχρι και την εποχή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Καρακάλλα (186–217 μ.Χ.), σε περισσότερα από ένα νομισματοκοπεία, ενώ η μορφή τους άλλαζε με βάση ιστορικές και πολιτικές συνισταμένες. Θεωρείται μάλιστα ότι τα νομίσματα αυτά πιθανότατα είχαν αναμνηστικό χαρακτήρα σχετιζόμενο με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, των οποίων η Ήλις ήταν για μεγάλο διάστημα αποκλειστική διοργανώτρια.

Στη μία όψη του αρχαίου νομίσματος εμφανίζεται η στεφανωμένη με κότινο κεφαλή του Ολυμπίου Διός, προστάτη της Ήλιδος και στην άλλη αετός και όφις, γύρω από τα οποία διακρίνονται τα γράμματα F A N (FΑΛΕΙΟΝ = ΗΛΕΙΩΝ). Ο αετός συμβολίζει την ουράνια αρχή και το φίδι τη χθόνια, επομένως η αντιπαράθεσή τους συμβολίζει την αιώνια μάχη του ανώτερου με το κατώτερο.

Μετά την επιτυχημένη υποτίμηση της δραχμής κατά 50% από τον Υπουργό Συντονισμού Σπύρο Μαρκεζίνη την 9η Απριλίου 1953 και τη νομισματική μεταρρύθμιση του νόμου 2824 της 20ής Ιουνίου 1954, κατά την οποία ορίστηκε η ισοτιμία της νέας δραχμής προς χίλιες παλαιές και περικόπηκαν τρία μηδενικά από την ονομαστική αξία των τραπεζογραμματίων, το χάρτινο χιλιάρικο αντικαταστάθηκε από το χαλκονικέλινο νόμισμα της μίας δραχμής με την απεικόνιση του Βασιλέως Παύλου, το πρώτο νόμισμα που κόπηκε μετά τον πόλεμο.

Σύμφωνα με το Σύστημα ισοτιμιών Bretton Woods στο οποίο είχε ήδη προσχωρήσει η δραχμή από το 1953, το νέο νόμισμα συνδέθηκε με το δολλάριο ΗΠΑ με σταθερή ισοτιμία 30₯ = 1$. Το 1973 το σύστημα του Bretton Woods καταργήθηκε και η συναλλαγματική ισοτιμία των δύο νομισμάτων έπαψε να είναι σταθερή, ακολουθούμενη από τη συνεχή διολίσθηση και τρεις ακόμη υποτιμήσεις της δραχμής, πορεία που ανακόπηκε με την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Νομισματική Ένωση και την υϊοθέτηση του ευρώ το 2002.

Οκτώ χρόνια μετά η ελληνική οικονομία, αφού αποδείχθηκε ανίκανη να ανταποκριθεί στα δεδομένα του νέου νομίσματος και διαχειριζόμενη από ανάξιους πολιτικούς, δίνει μάχη για να μην επιστρέψει στην εποχή της δραχμής και των υποτιμήσεων. Αφού αρχικά υποδεχθήκαμε με δυσπιστία το «οθνείον νόμισμα» της Ευρώπης, τώρα τρέμουμε μην επιστρέψουμε στην ιστορική αλλά κακορίζικη δραχμή.