Καύνος. Αρχαία Ελληνική πόλη της Καρίας, κοντά στον ποταμό Κάλβι. Οι κάτοικοί της ήταν πλούσιοι και γνωστοί για τη μανία τους να επιδεικνύουν τον πλούτο τους. Ήταν όμως γνωστοί και για την ωχρότητά τους, που οφειλόταν στην ελονοσία από τους βάλτους που σχημάτιζε ο Κάλβις. Ο Κ. ήταν πατρίδα του ζωγράφου Πρωτογένη. Τα ερείπια της πόλης σώζονται έως τις ημέρες μας. Ο κόλπος της είναι ο σύγχρονος κόλπος Κεφκεζή της Τουρκίας.
Ο ποταμός Kαλβυς (γνωστός σήμερα ως τον ποταμός Dalyan) ήταν τα σύνορα μεταξύ της Καρίας και της Λυκίας. Αρχικά η Καύνος ήταν ένα ξεχωριστό κράτος, στη συνέχεια έγινε ένα μέρος της Καρίας και αργότερα ακόμα της Λυκίας.Η Καύνος ήταν ένα σημαντικό λιμάνι στη θάλασσα στην ηστορία.Είχε δύο λιμάνια, το νότιο λιμάνι στα νοτιοανατολικά του Κιουτσούκ-Καλέ και το εσωτερικό λιμάνι στη βορειοδυτική (η παρούσα Σουλουκλού Γκιολ, Λίμνη Βδέλλες). Το νότιο λιμάνι χρησιμοποιήθηκε από την ίδρυση της πόλης μέχρι περίπου το τέλος της Ελληνιστικής εποχής, μετά την οποία έγινε απροσπέλαστη λόγω της ξήρανσης της. Το εσωτερικό ή εμπορικό λιμάνι χρησιμοποιήθηκε μέχρι τις τελευταίες μέρες της πόλης.
Το 1966 ο καθηγητής. Baki Ogün άρχισε τις ανασκαφές της αρχαίας Καύνου. Οι ανασκαφή συνεχίζεται μέχρι σήμερα, και εποπτεύονται από τον καθηγητή Cengiz Işık.
Ιστορία
Η Καρία ήταν μια περιοχή της Δυτικής Ανατολίας που εκτείνεται κατά μήκος της ακτής από τα μέσα Ιωνία (Μυκάλη) νότια στη Λυκία και την ανατολή στη Φρυγία. Οι Ιόνιες και Δωριείς αποίκισαν και κυριάρχισαν την περιοχή. Οι επώνυμοι κάτοικοι της Καρίας ήταν γνωστοί ως Κάρες, και περιγράφεται από τον Ηρόδοτο ως Μινωες. Η Καύνος ήταν μια πόλη της αρχαίας Καρίας.
Η Καύνος αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Ηρόδοτο στο του βιβλίου του "Ιστορίες".Ο ίδιος διηγείται ότι ο Πέρσης στρατηγός Άρπαγο βαδίζει εναντίον των Λυκίων, οι Κάρες και οι Καύνιατες κατά την εισβολή των Περσών το 546 π.Χ..
Η Καύνοι λέγαν ότι προέρχονταν από την Κρήτη.
Καύνος, η (ή Καύδος). Το νησί Γαύδος. Η Καυδώ είναι νησί κοντά στην Κρήτη, όπου υπάρχουν άγριοι όνοι μεγάλοι>>(Σούδα). Καύδα (Γαύδα), Καύνος (Χαύνος)κτλπ
Μετά τον Ξέρξη και τον δεύτερο Περσικό Πόλεμο οι Πέρσες αποσύρθηκαν σταδιακά από την ακτή δυτικής Ανατολίας, η Καύνος εντάχθηκε στη Συμμαχία της Δήλου. Αρχικά είχαν μόνο να πληρώσουν 1 τάλαντο του φόρου, ποσό που τέθηκε σε 10 το 425 π.Χ. Αυτό δείχνει ότι από τότε η πόλη εξελίχθηκε σε ένα ακμάζουσο λιμάνι, πιθανόν λόγω της γεωργίας και τη ζήτηση για τα είδη εξαγωγής των Καύνιων, όπως αλάτι, παστά ψάρια, σκλάβους, ρητίνη πεύκου και μαύρη μαστίχα - οι πρώτες ύλες για την πίσσα που χρησιμοποιείται στο πλοίο την κατασκευή και επισκευή - και τα αποξηραμένα σύκα.
Μετά την ειρήνη κατά την βασιλιά του Ανταλκίδειου το 387 π.Χ., η Καύνος πάλι τέθηκε υπό την περσική κυριαρχία. Κατά τη διάρκεια της περιόδου που Καύνος προσαρτήθηκε και προστίθεται στην επαρχία της Καρίας από τους Πέρσες ηγεμόνες, η πόλη είχε αλλάξει ριζικά. Ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του σατράπη Μαυσώλου (377-353 v. Χρ.). Η πόλη επεκτάθηκε σε μια τεράστια περιοχή. Η πόλη πήρε σταδιακά ένα ελληνικό χαρακτήρα, με Αγορά και ναούς αφιερωμένους σε ελληνικές θεότητες.
Τον 4ο αιώνα π.Χ. η Καύνος κατακτηθηκε ξανά μαζί με ολόκληρη την Καρία από τον Αλέξανδρο τον Μέγα. Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος εισήλθε στην Καρία το 334 π.Χ., η Άντα, η οποία είχε στην κατοχή το φρουρίο των Αλίντων, παράδωσε το φρούριο σ 'αυτόν. Μετά την κατάλήψη της Αλικαρνασσού (Μποντρούμ σύγχρονη), Αλέξανδρος ανέθεσε την κυβέρνηση της Καρίας σε αυτήν, που, με τη σειρά της,αναγνώρισε τον Αλέξανδρο ως γιο της.
Η Καύνος αναφέρεται για πρώτη φορά από τον Ηρόδοτο στο του βιβλίου του "Ιστορίες".Ο ίδιος διηγείται ότι ο Πέρσης στρατηγός Άρπαγο βαδίζει εναντίον των Λυκίων, οι Κάρες και οι Καύνιατες κατά την εισβολή των Περσών το 546 π.Χ..
Η Καύνοι λέγαν ότι προέρχονταν από την Κρήτη.
Καύνος, η (ή Καύδος). Το νησί Γαύδος. Η Καυδώ είναι νησί κοντά στην Κρήτη, όπου υπάρχουν άγριοι όνοι μεγάλοι>>(Σούδα). Καύδα (Γαύδα), Καύνος (Χαύνος)κτλπ
Μετά τον Ξέρξη και τον δεύτερο Περσικό Πόλεμο οι Πέρσες αποσύρθηκαν σταδιακά από την ακτή δυτικής Ανατολίας, η Καύνος εντάχθηκε στη Συμμαχία της Δήλου. Αρχικά είχαν μόνο να πληρώσουν 1 τάλαντο του φόρου, ποσό που τέθηκε σε 10 το 425 π.Χ. Αυτό δείχνει ότι από τότε η πόλη εξελίχθηκε σε ένα ακμάζουσο λιμάνι, πιθανόν λόγω της γεωργίας και τη ζήτηση για τα είδη εξαγωγής των Καύνιων, όπως αλάτι, παστά ψάρια, σκλάβους, ρητίνη πεύκου και μαύρη μαστίχα - οι πρώτες ύλες για την πίσσα που χρησιμοποιείται στο πλοίο την κατασκευή και επισκευή - και τα αποξηραμένα σύκα.
Μετά την ειρήνη κατά την βασιλιά του Ανταλκίδειου το 387 π.Χ., η Καύνος πάλι τέθηκε υπό την περσική κυριαρχία. Κατά τη διάρκεια της περιόδου που Καύνος προσαρτήθηκε και προστίθεται στην επαρχία της Καρίας από τους Πέρσες ηγεμόνες, η πόλη είχε αλλάξει ριζικά. Ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της βασιλείας του σατράπη Μαυσώλου (377-353 v. Χρ.). Η πόλη επεκτάθηκε σε μια τεράστια περιοχή. Η πόλη πήρε σταδιακά ένα ελληνικό χαρακτήρα, με Αγορά και ναούς αφιερωμένους σε ελληνικές θεότητες.
Τον 4ο αιώνα π.Χ. η Καύνος κατακτηθηκε ξανά μαζί με ολόκληρη την Καρία από τον Αλέξανδρο τον Μέγα. Όταν ο Μέγας Αλέξανδρος εισήλθε στην Καρία το 334 π.Χ., η Άντα, η οποία είχε στην κατοχή το φρουρίο των Αλίντων, παράδωσε το φρούριο σ 'αυτόν. Μετά την κατάλήψη της Αλικαρνασσού (Μποντρούμ σύγχρονη), Αλέξανδρος ανέθεσε την κυβέρνηση της Καρίας σε αυτήν, που, με τη σειρά της,αναγνώρισε τον Αλέξανδρο ως γιο της.
Μνημεία
Θέατρο της Καύνου
Ηράκλειο της Καύνου
Αρχαία τείχη της Καύνου
Ακρόπολη της Καύνου
Θέατρο της Καύνου
Η Αγορά της Καύνου
Αρχαίος δρομος της Καύνου
Τύμβος της Καύνου
Ο Πρωτογένης της Καύνου ήταν Αρχαίος Έλληνας ζωγράφος και γλύπτης (332 -300 π.Χ.). Καταγόταν απ' τη Ρόδο, από φτωχή οικογένεια και έμαθε τη ζωγραφική τέχνη από κάποιο ντόπιο καλλιτέχνη. Εκείνο που πιο πολύ τον συγκίνησε ήταν τα πλοία, που έκανε και πολλές απεικονίσεις τους. Ζωγράφισε πολλούς πίνακες. Παράλληλα, έγραφε και δοκίμια για τη ζωγραφική τέχνη, όπως το "Περί γραφικής" και "Περί σχημάτων". Δημιούργησε ακόμα και πολλά αγάλματα από χαλκό.
Ζήνων (3ος αιώνας π.Χ.), γιος του Αγρεοφον, ήταν ντόπιος της ελληνικής πόλης Καύνου. Μετακόμισε στη Φιλαδέλφεια της Αιγύπτου και έγινε ιδιαίτερος γραμματέας του Απολλώνιου, ο Υπουργός Οικονομικών Πτολεμαίος Β 'Φιλάδελφος και Πτολεμαίος Γ Ευεργέτης κατά τη διάρκεια του 3ου αι. Π.Χ..
Πάνω από 2.000 γράμματα και κείμενα γραμμένα σε παπύρους από τον Ζήνων ανακαλύφθηκαν το 1900 (Ζήνων πάπυροι)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου